بعد از تشخیص لوسمی میلوئیدی حاد (AML)، تیم درمانی شما یک برنامه درمانی مخصوص شما خواهد چید. درمان AML هر فرد بر اساس شرایط خود وی و بیماری اش است و ممکن است ترکیبی از درمان‌های مختلف باشد.

انتخاب درمان AML

برای انتخاب نوع و ترتیب درمان‌های AML، تیم درمان حداقل موارد زیر را در نظر می‌گیرد:

• سن بیمار
• زیرگروه AML
• تغییرات یا ناهنجاری‌های کروموزومی
• داشتن یا نداشتن سابقه شیمی درمانی سرطان دیگر
• داشتن یا نداشتن یک بیماری خونی مانند سندرم میلودیس‌پلاستیک (MDS)
• گسترش یا عدم گسترش سرطان به مغز استخوان
• سلامت کلی بیمار

میزان پاسخ به درمان

میزان پاسخ سرطان خون به درمان یک عامل مهم در پیش‌آگهی و تعیین برنامه بعدی درمان است. هدف از درمان AML، رسیدن به خاموشی (رِمیشن) کامل است. سه حالت اصلی میزان پاسخ به درمان عبارتند از:

• خاموشی کامل یا پاسخ کامل به معنای بازگشت تعداد سلول‌های خونی (گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید و پلاکت‌ها) به سطح طبیعی و کاهش تعداد سلول‌های خونی نابالغ در مغز استخوان (سلول‌های بلاست) به کمتر از ۵ درصد کل است. در این حالت هیچ علامت یا نشانه‌ای از AML وجود ندارد و هیچ علامت یا نشانه‌ای مبنی بر گسترش بیماری به مغز و طناب نخاعی (سیستم عصبی مرکزی) یا سایر نقاط بدن رویت نمی‌شود.
• بیماری باقیمانده حداقلی (MRD) حالتی است که سلول‌های بلاست در مغز استخوان وجود دارد، اما تنها می‌توان آن‌ها را با آزمایش‌های حساسی شناسایی کرد. فلوسیتومتری و PCR دو تا از این آزمایش‌های حساس هستند. در واقع در این حالت سلول‌های بلاست را نمی‌توان با آزمایش‌های استاندارد (مانند دیدن زیر میکروسکوپ) مشاهده کرد.
• بیماری فعال یعنی سلول‌های بلاست همچنان در طی درمان وجود دارند یا بیماری بعد از درمان بازگشته است (عود کرده است). در بیماری فعال بیش از ۵ درصد سلول‌های مغز استخوان، سلول‌های بلاست است.

شیمی درمانی AML

شیمی درمانی (یا کموتراپی) درمان اصلی لوکمی میلوئیدی حاد (AML) است. اما ممکن است تنها درمان مورد استفاده نباشد.

در شیمی درمانی از داروهای ضد سرطان یا سیتوتوکسیک (سلول‌کش) برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. رژیم شیمی‌درمانی که به کار می‌رود (نوع، دوز و زمان‌بندی مصرف داروها) بستگی به شرایط بیمار و بیماری دارد.

ممکن است شیمی درمانی به دلایل مختلفی انجام شود. در AML علت کموتراپی معمولا یکی از موارد زیر است:

• از بین بردن سلول‌های لوسمی (سرطان خون)، دست یافتن به رمیشن (خاموشی) و برگرداندن تولید سلول‌های خونی به حد طبیعی
• از بین بردن سلول‌های سرطان خون در مغز و نخاع (سیستم عصبی مرکزی)
• آماده شدن برای پیوند سلول‌های بنیادی

نحوه انجام شیمی درمانی سرطان خون نوع AML

در سرطان خون از نوع AML، ممکن است شیمی درمانی به دو صورت تجویز شود:

• سیستمیک یا سراسری: در این حالت داروها وارد جریان خون می‌شوند و به کل بدن گسترش می‌یابند
• رژیونال یا ناحیه‌ای: در این حالت دارو به ناحیه خاصی از بدن داده می‌شود، مثلا کموتراپی اینتراتِکال (intrathecal) مستقیما به فضای مایع مغزی-نخاعی (CSF) وارد می‌شود که به آن شیمی درمانی داخل نخاعی یا IT نیز می‌گوییم.

آماده شدن برای شیمی درمانی

آماده سازی قبل از شیمی درمانی AML (لوسمی میلوئیدی حاد)، ممکن است شامل اقدامات جراحی زیر باشد:

• جراح ممکن است یک کاتتر وریدی مرکزی (CV لاین) را در سیاهرگی در قسمت بالای قفسه سینه قرار دهد، تا نیاز به دفعات زیاد رگ‌گیری برطرف شود.
• اگر شیمی درمانی داخل نخاعی (IT) دریافت می‌کنید، جراح ممکن است یک مخزن اومایا را زیر پوست سر قرار دهد. مخزن اومایا یک دستگاه کوچک گنبدی شکل است که یک لوله کوتاه یا کاتتر به آن متصل است. داروی شیمی درمانی با استفاده از یک سوزن کوچک که از طریق پوست سر وارد مخزن اومایا می‌شود، تزریق می‌شود. سپس دارو مستقیماً وارد فضاهای حاوی مایع مغزی نخاعی می شود.

مراحل یا فازهای شیمی‌درمانی AML

شیمی درمانی لوسمی میلوئیدی حاد معمولا به دو فاز تقسیم می‌شود:

• مرحله القاء (اینداکشن) که به آن مرحله القای خاموشی (remission induction) نیز می‌گویند، مرحله اول درمان AML است. این مرحله کوتاه و فشرده است و معمولاً حدود یک هفته طول می‌کشد. هدف از این فاز، پاکسازی خون از سلول‌های لوسمی (بلاست) و کاهش تعداد بلاست‌ها در مغز استخوان تا رسیدن به حد طبیعی است. به عبارت دیگر، هدف از این مرحله، رسیدن به رمیشن (خاموشی) است.
• مرحله تثبیت (consolidation)، که به آن مرحله «بعد از خاموشی» (post-remission) نیز می‌گوییم، با هدف جلوگیری از عود سلول‌های لوکمی انجام می‌شود. این مرحله با فاصله کم بعد از رسیدن به رمیشن (خاموشی) انجام می‌شود (۲ تا ۳ هفته پس از اینکه شمارش سلول‌های خونی طبیعی شد). این مرحله از درمان AML شامل چندین دوره درمانی از داروهای مشابه یا عین داروهای مرحله قبل است که موجب رمیشن شدند.

داروهای شیمی درمانی AML

شیمی درمانی لوسمی میلوئیدی حاد، معمولاً شامل ترکیبی از ۲ یا ۳ دارو می‌شود. رایج‌ترین ترکیب شیمی درمانی مورد استفاده سیتارابین (Cytosar, Ara-C) به اضافه یک آنتی بیوتیک ضد تومور است.

روش معمول درمان AML در فاز القا، پروتکل ۷ و ۳ نامیده می‌شود. برای این پروتکل، سیتارابین به مدت ۷ روز به طور مداوم داده می‌شود و سپس آنتی بیوتیک ضد تومور، روزانه و به مدت ۳ روز تجویز می‌شود. آنتی بیوتیک‌های ضد تومور که معمولا در پروتکل ۷ و ۳ استفاده می‌شوند عبارتند از موارد زیر:

• دانوروبیسین (daunorubicin)
• دوکسوروبیسین (doxorubicin)
• ایداروبیسین (idarubicin)
• میتوگزانترون (mitoxantrone)

در هر دو فاز ممکن است از داروهای تارگت تراپی (هدفمند) نیز استفاده شود که در ادامه توضیح داده خواهد شد.

شیمی درمانی بیماری باقیمانده حداقلی (MRD)

همانطور که در بالاتر اشاره شد، ممکن است میزان پاسخ به فاز اول شیمی درمانی کامل نباشد و بعضی بیماران، بیماری باقیمانده حداقلی داشته باشند. در این حالت، هنوز سلول‌های لوکمی در مغز استخوان وجود دارد. به افرادی که MRD دارند، معمولا دوره دومی از شیمی درمانی داده می‌شود. داروها و رژیم شیمی‌درمانی دوره دوم ممکن است عین، مشابه یا متفاوت از داروهای نوبت اول باشد. این موضوع بستگی به تعداد سلول‌های سرطان خون باقیمانده دارد.

در صورت سابقه بیماری قلبی، ممکن است به بعضی بیماران دوز بالای سیتارابین (به تنهایی) در خط اول یا دوم درمان داده شود.

درمان سیستم عصبی مرکزی در لوسمی میلوئیدی حاد (AML)

اگر لوسمی به مغز و نخاع (سیستم عصبی مرکزی یا CNS) گسترش یافته باشد، شیمی درمانی ممکن است مستقیماً در مایع نخاعی انجام شود (شیمی درمانی داخل نخاعی یا اینتراتکال). داروی مورد استفاده در شیمی درمانی داخل نخاعی، متوترکسات یا سیتارابین است. این دارو از طریق کشیدن مایع نخاعی (lumbar puncture) یا از طریق مخزن اومایا (Ommaya) داده می‌شود.

گاهی ممکن است از رادیوتراپی (پرتو درمانی) مغز و طناب نخاعی در کنار شیمی درمانی اینتراتکال استفاده شود.

---

برای مراجعه به بهترین متخصص رادیوتراپی کلیک کنید.

---

عوارض جانبی شیمی درمانی AML

عوارض جانبی شیمی درمانی عمدتاً به نوع دارو یا ترکیب دارو، دوز، نحوه تجویز و سلامت کلی شما بستگی دارد. برخی از عوارض جانبی رایج داروهای مورد استفاده شیمی درمانی AML  عبارتند از موارد زیر:

• کم شدن سلول‌های خونی (سرکوب مغز استخوان)
• تهوع و استفراغ
• از دست دادن اشتها
• درد دهان و گلو درد
• خستگی
• ریزش مو
• اسهال
• مشکلات پوستی
• مشکلات باروری
• سندرم لیز تومور (Tumor Lysis Syndrome/TLS): «لیز» (Lysis) به معنای تحلیل یا از بین رفتن است. در این عارضه، هنگامی که شیمی‌درمانی سلول‌ها را نابود می‌کند، غشای این سلول‌ها پاره شده و محتویات آن‌ها در جریان خون آزاد می‌شود. این عارضه جانبی شیمی درمانی در بیمارانی که تعداد زیادی سلول لوسمی در بدن دارند و عمدتاً در مرحله القای درمان رخ می‌دهد.

آزاد شدن محتویات سلول‌ها به درون خون می‌تواند کلیه‌ها را تحت تأثیر قرار دهد، زیرا کلیه‌ها نمی‌توانند همه این موارد زائد را دفع کنند. همچنین مقادیر بیش از حد برخی از مواد معدنی ناشی از این اتفاق نیز می‌تواند بر قلب و سیستم عصبی تأثیر بگذارد. با دادن مایعات اضافی در طول درمان و با تجویز داروهای خاصی مانند آلوپورینول (allopurinol) یا راسبوریکاز (rasburicase) به بدن در دفع این مواد کمک می‌کنیم و از رخ دادن سندرم لیز تومور جلوگیری می‌کنیم.

درمان لوسمی از نوع APL

APL یا لوکمی پرومیلوسیتیک حاد، زیرنوعی از AML است که درمان خاصی دارد.

در این نوع سرطان خون، از ترتینوئین (ATRA) که یک داروی مشتق از ویتامین A است استفاده می‌شود. درمان این نوع از AML، سه مرحله دارد.

• در فاز اولیه (اینداکشن)، بعد یا همزمان با این دارو باید از سایر داروهای شیمی‌درمانی نیز استفاده کرد (دانوروبیسین یا ایداروبیسین). حدود ۸۰ تا ۹۰٪ مبتلایان به APL به خاموشی طولانی مدت دست می‌یابند.
• در فاز تثبیت، هدف از درمان، از بین بردن سلول‌های لوکمی باقی مانده در خون یا مغز استخوان بعد از رسیدن به رمیشن است. این کار برای حفظ و تثبیت رمیشن کامل و جلوگیری از عود انجام می‌شود. در این فاز، ترتینوئین و داروی دیگر ادامه داده می‌شوند و ممکن است یکی از داروهای زیر نیز به درمان اضافه شود:
  • سیتارابین
  • مرکاپتوپورین
  • متوترکسات
  • آرسنیک تریوکسید
• مرحله سوم، فاز نگهدارنده (maintenance) است که هدف از آن حفظ و نگهداری رمیشن و جلوگیری از عود سلول‌های لوکمی است. در این فاز، ترتینوئین برای ۱ تا ۲ سال ادامه داده می‌شود. ممکن است علاوه بر آن از متوترکسات یا مرکاپتوپورین نیز استفاده شود.

شیمی‌درمانی AML از نوع غیر APL فقط در دو مرحله القا و تثبیت انجام می‌شود، در حالی که شیمی درمانی APL مرحله سومی به نام نگهدارنده نیز دارد.

رادیوتراپی AML

در پرتو درمانی از پرتوها یا ذرات پر انرژی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. پرتو درمانی یا رادیوتراپی یکی از درمان‌های فرعی سرطان خون از نوع AML است که در موارد خاصی به کار می‌رود.

کاربردهای پرتو درمانی در AML

پرتودرمانی در AML به دلایل مختلفی انجام می‌شود. ممکن است شما برای موارد زیر پرتودرمانی انجام دهید:

• رادیوتراپی کل بدن (تابش تمام بدن) جهت آماده شدن برای پیوند سلول های بنیادی
• درمان تجمع سلول‌های سرطان خون خارج از مغز استخوان
• تسکین درد در صورت گسترش لوسمی به ناحیه‌ای از استخوان
• رادیوتراپی مغز (تابش کلی مغز) برای درمان لوسمی که به سیستم عصبی مرکزی گسترش یافته است

عوارض جانبی رادیوتراپی AML

عوارض جانبی پرتودرمانی عمدتاً به ناحیه یا اندام تحت درمان، اندازه آن، دوز کلی پرتو درمانی و برنامه درمان فرد بستگی دارد. از عوارض شایع پرتودرمانی می‌توان به خستگی و مشکلات پوست و مو در ناحیه تحت درمان اشاره کرد. سایر عوارض که در نواحی درمانی خاصی ایجاد می‌شوند عبارتند از:

• از دست دادن اشتها
• تهوع و استفراغ
• کم شدن سلول های خونی (سرکوب مغز استخوان)
• تغییرات عصبی (شامل علائمی از جمله از دست دادن حافظه، مشکلات گفتاری، مشکلات تعادل و هماهنگی)
• سندرم خواب آلودگی (گروهی از علائم شامل خواب آلودگی، گیجی، کمبود انرژی و سردرد)
• گوش درد یا مشکل شنوایی

تارگت تراپی لوسمی میلوئیدی حاد (AML)

گاهی اوقات از تارگت تراپی برای درمان لوسمی میلوئیدی حاد با جهش‌های ژنتیکی خاص یا ‌AMLای که پروتئین‌های خاصی را بیان می کند، استفاده می‌کنیم. تارگت تراپی یا درمان هدفمند از داروها برای هدف قرار دادن مولکول‌های خاصی (مانند پروتئین‌ها) درون سلول‌های سرطانی یا روی سلول‌های سرطانی، استفاده می‌کند تا رشد و گسترش سرطان را متوقف کند و آسیب به سلول‌های طبیعی را محدود کند.

تیم درمانی‌تان با توجه به نیازهای شخصی شما، برنامه ریزی داروها، دوزها و برنامه های تارگت تراپی را در نظر می‌گیرد. ممکن است شما درمان‌های دیگری هم دریافت کنید.

داروهای تارگت تراپی AML

انواع مختلفی از داروهای تارگت تراپی برای درمان AML وجود دارد. در این بخش لیستی از داروهای استفاده شده در تارگت تراپی AML را نام می‌بریم. سه گروه اصلی درمان تارگت در AML عبارتند از:

• مهارکننده‌های FLT3 مانند میدوستائورین و گیلتریتینیب
• مهارکننده‌های IDH مانند انازیدنیب مزیلات
• آنتی بادی های مونوکلونال مانند جمتوزوماب اوزوگامیسین

مهارکننده های FLT3

بعضی از افراد مبتلا به لوسمی میلوئیدی حاد، دارای یک ژن جهش یافته FLT3 در سلول‌های سرطان خون هستند که به رشد این سلول‌ها کمک می‌کند. داروهایی که  FLT3 را مهار یا مسدود می کنند، می‌توانند به درمان AML ای که دارای جهش ژن FTL3 است، کمک کنند.

• میدوستائورین (Midostaurin) یک مهارکننده FLT3 است که همراه با شیمی درمانی برای درمان AML ای با جهش FLT3 که تازه تشخیص داده شده، استفاده می‌شود.
• گیلترتینیب (Gilteritinib) با نام تجاری Xospata، یک مهارکننده FLT3 است که برای درمان AML های با جهش FLT3 استفاده می‌شود که به درمان‌های دیگر پاسخ نداده یا پس از درمان عود کرده اند.

مهارکننده های IDH

برخی از افراد مبتلا به AML با یک ژن IDH1 یا IDH2 جهش یافته در سلول‌های سرطان خون هستند که مانع از بلوغ آن‌ها به روش سلول‌های طبیعی می‌شود. داروهایی که IDH1 یا IDH2 را مهار یا مسدود می کنند، می توانند به درمان AML ای که دارای جهش IDH1 یا IDH2 است، کمک کنند.

• Enasidenib mesylate، یک داروی مهارکننده IDH است که برای درمان AML با جهش IDH1 یا IDH2 استفاده می‌شود که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهد یا پس از درمان عود می کند.

آنتی بادی های مونوکلونال

آنتی بادی‌های مونوکلونال هم نوعی داروی ایمونوتراپی و هم یک داروی تارگت تراپی هستند. آن‌ها به آنتی ژن‌های خاصی روی سلول‌های سرطانی متصل می شوند تا به تخریب آن‌ها کمک کنند.

• جمتوزوماب اوزوگامایسین (Gemtuzumab ozogamicin)، یک آنتی بادی مونوکلونال متصل به یک داروی شیمی درمانی است. این دارو آنتی ژن CD33 روی سلول‌های سرطان خون را هدف می‌گیرد و یک داروی شیمی درمانی به نام calicheamicin را وارد سلول می‌کند. این دارو را ممکن است همراه با شیمی درمانی برای درمان AML با CD33 مثبت استفاده کنیم.

عوارض جانبی درمان تارگت لوسمی میلوئیدی حاد (AML)

عوارض جانبی تارگت تراپی عمدتاً به نوع دارو و ترکیب داروها و دوز داروها و طریقه داده شدن داروها و سلامت کلی فرد بستگی دارد. برخی از عوارض جانبی رایج تارگت تراپی لوسمی میلوئیدی حاد عبارتند از موارد زیر:

• علائم آنفولانزا مانند تب و لرز
• خستگی
• اسهال
• تهوع و استفراغ
• مشکلات پوستی، از جمله قرمزی، خارش و خشکی
• درد عضلات و مفاصل
• تجمع مایع در بازوها و پاها و اطراف چشم
• سردرد
• سرگیجه
• تعداد کم سلول های خونی
• سندرم لیز تومور

پیوند سلول‌های بنیادی

برخی از افراد مبتلا به لوسمی میلوئیدی حاد (AML) پیوند سلول‌های بنیادی خواهند داشت. سلول های بنیادی در مغز استخوان، جریان خون و بند ناف یافت می‌شوند. سلول‌های بنیادی سلول‎های اساسی هستند و به انواع مختلفی از سلول‌ها تبدیل می‌شوند که وظایف متفاوتی دارند. به عنوان مثال، تمام سلول‌های خونی ما از سلول‌های بنیادی خون ایجاد می‌شوند.

پیوند سلول‌های بنیادی را برای جایگزینی سلول های بنیادی در زمانی که این سلول‌ها یا مغز استخوان آسیب دیده، استفاده می‌کنیم. سلول‌های بنیادی یا مغز استخوان می‌توانند در اثر بیماری آسیب ببینند یا با دوزهای بالای شیمی درمانی یا پرتودرمانی از بین بروند. ممکن است در این زمان‌ها در درمان AML، پیوند سلول های بنیادی به شما پیشنهاد شود:

• در طول اولین رمیشن کامل
• پس از عود زودرس و رمیشن کامل دوم

پیوند سلول‌های بنیادی یک روش بسیار پرخطر و پیچیده است که باید در مراکز یا بیمارستان‌های تخصصی پیوند انجام شود.

عوارض جانبی پیوند سلول‌های بنیادی

عوارض جانبی پیوند سلول های بنیادی عمدتاً به نوع داروی شیمی درمانی یا ترکیب دارویی داده شده، انجام یا عدم انجام پرتودرمانی، نوع پیوند و سلامت کلی شما بستگی دارد. عوارض جانبی رایج پیوند سلول های بنیادی عبارتند از:

• عفونت
• خون ریزی
• کم شدن سلول‌های خونی (سرکوب مغز استخوان)
• مشکلات پوستی
• ریزش مو
• بیماری پیوند علیه میزبان (GVHD)
• بیماری انسداد وریدی
• درد

درمان‌های حمایتی

درمان حمایتی بخش مهمی از درمان AML است. این نوع درمان برای درمان عوارضی که معمولاً با درمان‌های لوسمی و خود بیماری اتفاق می‌افتد، تجویز می‌شود. این عوارض می تواند شامل عفونت، خونریزی و کم شدن سلول‌های خونی باشد. سایر عوارض نیز می تواند شامل تغییر در فرآیندهای شیمیایی بدن مانند تنفس، دفع مواد زائد و سموم و گردش خون باشند.

آنتی بیوتیک‌ها، ضد ویروس‌ها و ضد قارچ‌ها

عفونت، یک عارضه جدی در افراد مبتلا به لوسمی است. عفونت ها می تواند ناشی از خود بیماری یا درمان های آن باشد. از انواع مختلفی از داروها برای درمان انواع مختلف عفونت ها استفاده می‌کنیم.

محل های رایج عفونت عبارتند از:

• حلق، مری و سینوس ها
• مقعد و رکتوم
• ریه ها
• پوست

فرآورده های خونی

تیم درمانی شما تعداد سلول های خونی‌تان را در طول درمان AML کنترل می کند و در صورت نیاز، درمان جایگزین با تزریق خون به شما داده خواهد شد. انواع تزریق های جایگزین مورد استفاده عبارتند از:

• گلبول های قرمز متراکم (packed cell)
• پلاکت‌ها
• پلاسمای تازه منجمد (FFP)
• رسوب سرد يا كرايو پرسيپيتات (محصولی که جایگزین فاکتورهای انعقادی می‌شود)

فاکتوهای رشد

فاکتورهای محرک کلونی گرانولوسیت (G-CSFs)، مانند فیلگِراستیم (filgrastim) و پگ-فیلگراستیم (pegfilgrastim)، ممکن است برای تحریک تولید گلبول‌های سفید استفاده شوند. این کار مدت زمانی که تعداد گلبول‌های سفید خون شما کم است را کوتاه می کند و خطر عفونت را کاهش می‌دهد.

درمان سندرم لیز تومور

همانطور که بالاتر توضیح داده شد، شیمی درمانی باعث مرگ سریع سلولی می شود که می تواند منجر به وضعیتی اورژانسی به نام سندرم لیز تومور شود. هنگامی که سلول ها می‌میرند، محتویات آن‌ها در جریان خون آزاد می شود. این باعث ایجاد سطوح غیر طبیعی اسید اوریک، پتاسیم و فسفر می شود.

درمان‌های زیر برای کاهش سطح این مواد در خون استفاده می شود:

• افزایش مایعات داخل وریدی
• آلوپورینول (allopurinol) یا راسبوریکاز (rasburicase)
• سدیم بیکربنات در صورت نیاز

لوکوفرز

لوکوفرز روشی است که با استفاده از دستگاه خاصی، تعداد زیادی گلبول سفید را از نمونه خون حذف می کنند. سپس خون به فرد بازگردانده می‌شود. این کار ممکن است برای کاهش تعداد بسیار بالای گلبول‌های سفید خون در افراد مبتلا به لوسمی انجام شود.

نتیجه گیری

درمان اصلی اکثر انواع AML ، شیمی درمانی است، گاهی اوقات شیمی درمانی همراه با یک داروی تارگت تراپی داده می‌شود. و این درمان ممکن است با پیوند سلول‌های بنیادی دنبال شود. درمان افراد مبتلا به لوسمی پرومیلوسیتیک حاد (APL) کمی متفاوت است. جراحی و پرتودرمانی درمان های اصلی برای AML نیستند، اما ممکن است در شرایط خاص مورد استفاده قرار گیرند.

نویسنده :

دکتر بــرنا فــرازمـند

متخصص رادیوتراپی و انکولوژی

«تصمیم‌گیری آگاهانه» حق اساسی هر فرد است. ما در سایت drfarazmand.com با ارائه دقیق‌ترین و به‌روز‌ترین اطلاعات در مورد انواع سرطان و پاسخ به سوالات شما، کمک می‌کنیم بهترین انتخاب‌ها را داشته باشید